W połowie maja 18 uczestnicy z Bułgarii, Antigua i Barbuda, Antigua i Barbuda, Antigua i Barbuda, Antigua i Barbuda, Indonezja, Indonezja, Słowacja, i Szwajcaria przyjeżdżają na Łotwę, aby wziąć udział w wizycie wzajemnej zorganizowanej przez Łotewskie Centrum Doradztwa i Szkoleń Wiejskich (LRATC). Co dokładnie oznacza wizyta krzyżowa, i czym to się różni od wymiany doświadczeń? Oczywiście, uczestnicy w tym przypadku również dzielą się swoimi doświadczeniami i angażują się jednak w aktywne dyskusje, Pomysł wizyty wzajemnej polega na tym, że podczas tej wizyty, uczestnicy utrwalają wiedzę zdobytą podczas szkolenia na temat interaktywnych metod innowacji. Oznacza to, że odwiedzając różne projekty, uczestnicy wspólnie zastanawiali się nad ciekawymi rozwiązaniami istniejących wyzwań w ramach prezentowanych inicjatyw.

Gospodarz, LRATC to największa organizacja doradcza ds. obszarów wiejskich na Łotwie, która zapewnia wsparcie, przewodnictwo, i szkolenia rolników, przedsiębiorców wiejskich, oraz inne osoby zaangażowane w rozwój obszarów wiejskich na Łotwie. W chwili obecnej LRATC zatrudnia ok 430 pracowników, którzy pracują na terenie całego kraju w 26 oddziałach oraz w centrali zlokalizowanej w Ozolniekach. A teraz krótko o łotewskim rolnictwie.

UPRAWY
Do głównych upraw rolnych uprawianych na Łotwie należą zboża, takie jak pszenica, jęczmień, owies, i żyto. Inne ważne uprawy to ziemniaki, rzepak, i różne warzywa. Łotwa znana jest również z wysokiej jakości rolnictwa ekologicznego i produkcji roślin ekologicznych.
ŻYWY INWENTARZ
Hodowla zwierząt jest istotnym elementem łotewskiego sektora rolnego. Szczególnie widoczne jest hodowle bydła mlecznego, przy czym łotewskie produkty mleczne cieszą się dobrą opinią. Inne zwierzęta hodowane w kraju to świnie, drób, owce, i bydło.
ROZWÓJ OBSZARÓW WIEJSKICH
Rząd łotewski przywiązuje wagę do rozwoju obszarów wiejskich, którego celem jest wspieranie zrównoważonego rolnictwa, poprawić infrastrukturę, oraz promowanie innowacji w branży. Dostępne są programy finansowania i dotacje wspierające rolników, zwiększyć produktywność, i chronić środowisko.
WYZWANIA ROLNICZE
Podobnie jak wiele krajów, Łotwa stoi przed różnymi wyzwaniami w swoim sektorze rolnym. Wyzwania te obejmują starzenie się populacji gospodarstw rolnych (średni wiek rolnika wynosi 57 lat), konsolidacja gospodarstw, niedobory siły roboczej (7.2 % siły roboczej pracuje w rolnictwie), skutki zmian klimatycznych, oraz dostosowywanie się do przepisów UE i wymagań rynku.

Podczas wizyty krzyżowej na Łotwie, cztery przypadki zostały szczegółowo odwiedzone i przeanalizowane przy użyciu metody i2connect:

  • INNOWACYJNY ROZWÓJ I PRODUKCJA KOMPONENTÓW DO CIASTA (CIASTKA)
    Celem projektu było stworzenie nowej żywności i nowych receptur z wykorzystaniem określonych odmian ziemniaków. Stworzenie w ten sposób nowego rynku zbytu dla wspólnego produktu rolnego – ziemniak. Zapotrzebowanie na nowe produkty (ciastka) – zdrowszy produkt mógłby promować zdrowie publiczne i dywersyfikację wyrobów cukierniczych zgodnie z nowymi trendami i potrzebami rynkowymi
    społeczeństwa. Projekt pokazuje, że z klasycznego produktu można uzyskać jeszcze szersze zastosowanie, którego używa się w bardzo prosty sposób, jednocześnie poszerzając rynek zbytu dla produktów produkcji pierwotnej.
    Gospodarz, Linda Šarke-Fedjaeva, LRATC: “W ramach projektu przetestowano kilka odmian ziemniaków, i więcej niż 70 Przepisy na ciasta zostały stworzone z ziemniakami jako głównym składnikiem! Gospodarz Juris Goldmanis przyniósł ze sobą dwa placki ziemniaczane – czekolada/pomarańcza i żurawina. Pomysł stworzenia ciast z wykorzystaniem ziemniaków zrodził się z chęci zastąpienia stosowania w produkcji produktów mlecznych, jako baza konsumentów z glutenem, laktoza, rośnie liczba różnych ograniczeń dietetycznych i związanych ze stylem życia. Twierdzenie, że na ostateczną jakość mięsa negatywnie wpływa stres zwierząt związany z transportem, należy o tym pamiętać tylko dlatego, że produkt jest wegański lub bezglutenowy, lub bez laktozy, nie oznacza, że ​​nie nadaje się dla osób, które mogą jeść wszystko! Nie o to chodzi! Muszę przyznać, że placek ziemniaczany z żurawiną był moim ulubionym. Obecnie, największym wyzwaniem dla gospodarza jest podbój rynku swoim innowacyjnym produktem. Juris o tym wspomniał “Ciasta Inese” placki ziemniaczane można już kupić w Stockmann i głównych sklepach Rimi. Ma nadzieję, że wkrótce ciasta podbiją także sąsiednie rynki, gdzie wegański styl życia jest bardziej popularny niż tutaj. Grupa uczestników wydarzenia przeprowadziła analizę sieci w celu zidentyfikowania brakujących i potencjalnych kanałów współpracy oraz sposobów promocji produktu na rynku. Trzeba powiedzieć, że jest to prawdziwe powiedzenie – jedna osoba nie może zrobić wszystkiego! Nie rozmawialibyśmy o tym projekcie, gdyby nie dotyczył rolnika uprawiającego ziemniaki, naukowcom i doradcom, którzy pracowali nad wyborem najodpowiedniejszych odmian ziemniaków i opracowaniem receptur, które będą nie tylko smaczne, ale także nadadzą się do komercjalizacji.“
  • NOWE TECHNOLOGIE I EKONOMICZNE ROZWIĄZANIA W ZAKRESIE PRODUKCJI LOKALNYCH PASZ DLA PRODUKCJI DLA WIEPRZ: UPRAWA NIEMODYFIKOWANEJ GENETYCZNIE SOJI I NOWYCH ODMIAN JĘCZMIENIA NA ŁOTWIE
    Śruta sojowa jest doskonałym źródłem białka w mieszankach paszowych ze względu na wysoką zawartość białka i skład aminokwasowy, jednak UE jest w ogromnym stopniu uzależniona od importu białek roślinnych, z dominacją importu soi paszowej. Łotwa importuje również znaczne ilości śruty sojowej, które odpowiadają całkowitej produkcji lokalnych roślin białkowych. Ze względu na potencjalne korzyści ekonomiczne dla rolników i producentów pasz, a także szereg korzyści dla środowiska i klimatu, istnieje polityczne wsparcie dla rozwoju upraw roślin wysokobiałkowych w UE (Plan UE dotyczący białek roślinnych, itp.).
    W tym samym czasie, rozwój lokalnego łańcucha dostaw soi w dużej mierze zależy od konkurencyjności soi uprawianej na Łotwie. Produkty, to było główne wyzwanie inicjatora projektu – przetestowanie możliwości uprawy i zebranie wystarczającej ilości dobrej jakości soi, aby skrócić istniejące łańcuchy dostaw i wykorzystać lokalne produkty w produkcji paszy dla zwierząt. Ponieważ uprawa soi na Łotwie nie jest powszechna i brakuje informacji na temat najodpowiedniejszych odmian soi, projekt wydawał się bezpiecznym środowiskiem do poszerzenia wiedzy na temat ograniczeń i możliwości uprawy soi. Projekt dotyczy jednak nie tylko uprawy soi na paszę, ale także testowania nowych odmian jęczmienia, które można wykorzystać w produkcji pasz. Inicjator – rolnik z południowej części Łotwy, właściciel fermy trzody chlewnej, wpadł na pomysł rozpoczęcia uprawy soi w swoim gospodarstwie. Chciał uprawiać własną soję i produkować paszę dla świń, aby skrócić łańcuch dostaw i zmniejszyć zależność od zmieniających się cen rynkowych soi. Ponieważ w swoim gospodarstwie stosował już głównie białko sojowe w paszy dla świń i wiedział, że białko sojowe trudno zastąpić innymi roślinami białkowymi, dostrzegł duży potencjał w rozwinięciu tego pomysłu we wniosku projektowym. Po skontaktowaniu się ze swoim doradcą, idea projektu zaczęła rozwijać się w aplikacji projektowej. Doradca wykorzystał swoją sieć współpracy i przyciągnął do projektu kolejnych entuzjastów.
    Gospodarz, Linda Šarke-Fedjaeva, LRATC: “ZS Rubuļi wraz z 13 inni partnerzy współpracy poszukiwali najlepszej odmiany soi w ramach projektu EIP, o zawartości białka nie mniejszej niż importowane. ZS Rubuļi hoduje w swoim gospodarstwie świnie i sześć różnych roślin, który rozciąga się dookoła 1000 hektarów w gminie Saldus. Po rozmowie z właścicielem, Siergiej, i agronom Aigars, jasne jest, że Sergejs jest najbardziej zdeterminowany i entuzjastyczny z tej dwójki. To wspaniały przykład inicjatywy podejmowanej przez rolników, gdy właściciel otwarcie przyznaje, że wyniki rolników w grupie projektowej są zróżnicowane – niektóre odniosły większy sukces, inni mniej. Niektórzy kontynuują eksperymenty, podczas gdy inni się poddali. Sam Sergejs nadal uprawia soję w Rubuļi nawet po zakończeniu projektu, twierdzi także, że zasiana i zebrana soja jest w stanie wykarmić całą populację świń w gospodarstwie. Należy zaznaczyć, że Sergejs jest w stanie przeprowadzić cały cykl przerobu soi, od suszenia po produkcję gotowej paszy dla zwierząt, na farmie. Byłam zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że olej sojowy zawiera cenne składniki odżywcze i może być stosowany w żywności. Ja i inni uczestnicy wizyt krzyżowych będziemy kibicować rodzinie Rubuļi w jej eksperymentach! Kontynuuj wspaniałą pracę!“
  • ROLNICTWO ODPOWIEDZIALNE ZA KLIMAT DLA ŁOTWY
    Gleby są największymi lądowymi magazynami węgla na Ziemi. Twierdzenie, że na ostateczną jakość mięsa negatywnie wpływa stres zwierząt związany z transportem, zmiana sposobu użytkowania gruntów i uprawa gleby z biegiem czasu zniszczyły pojemność zasobów węgla w glebie i są odpowiedzialne za ok 33% obecnej emisji gazów cieplarnianych. Obecnie, gleby rolne odpowiadają za połowę całkowitych emisji gazów cieplarnianych w tym sektorze w UE, natomiast CO2 będzie za to odpowiedzialny 50% globalnego ocieplenia, którego doświadczymy w ciągu najbliższych lat 50 lat. Większość CO2 z gruntów rolnych jest uwalniana w wyniku erozji i oddychania gleby. Na całym świecie udział rolnictwa w PKB spada, podczas gdy na Łotwie wzrósł z 3% w 2008 Twierdzenie, że na ostateczną jakość mięsa negatywnie wpływa stres zwierząt związany z transportem 5% w 2013. Ponadto, Emisje gazów cieplarnianych z rolnictwa na Łotwie wzrosły o ok 20% z 1999 Twierdzenie, że na ostateczną jakość mięsa negatywnie wpływa stres zwierząt związany z transportem 2012 (z 1931.11 Twierdzenie, że na ostateczną jakość mięsa negatywnie wpływa stres zwierząt związany z transportem 2420.30 Gg równ. CO2) Zatem, niezwykle istotne jest promowanie praktyk rolniczych odpowiedzialnych za klimat. Jedną z praktyk stosowanych przez LRATC jest technika „no-till”.. Głównym wysiłkiem ze strony LRATC było utworzenie grupy rolników, którzy byliby gotowi przetestować metodę „no-or” i zapewnić wszelkie wsparcie doradcze, jakiego potrzebowałaby grupa rolników będąca przedmiotem zainteresowania. Uprawa bezorkowa to sposób uprawy roślin bez naruszania gleby poprzez uprawę roli. Technika bezorkowa zwiększa retencję materii organicznej, w związku z tym zwiększa również magazynowanie węgla, i obieg składników odżywczych w glebie. Zwiększa ilość i różnorodność życia w glebie i na niej, włączając organizmy chorobotwórcze i organizmy tłumiące choroby. Główną korzyścią z uprawy bezorkowej z rolniczego punktu widzenia jest poprawa żyzności biologicznej gleby, w wyniku czego gleby są bardziej odporne.
    Gospodarz, Linda Šarke-Fedjaeva, LRATC: “Mój kolega Jānis Kažotnieks i właściciel ZS Angi, Aivars Cimmermanis, odwiedził nas w Lielozoli, aby porozmawiać o jednym z działań w ramach projektu Craft LIFE (https://craftlife.lv/en/) – siew bezpośredni. W projekcie Craft LIFE uczestniczy czterech partnerów, a LRATC jest odpowiedzialna za monitorowanie demonstracji metod bezpośredniego siewu. Uczestnicy wizyt krzyżowych mogli przekonać się, jak ważna jest wiedza doradcy, powiązania osobiste, wiara w to co robi, charyzma, i zaangażowanie w ciągłą energię. Bez ostrzeżenia Jānis i Aivars, uczestnicy postanowili podzielić się na dwie grupy i przeprowadzić z nimi osobne wywiady, aby później zrozumieć motywację każdej osoby do promowania siewu bezpośredniego. Może to zabrzmieć pompatycznie, ale ich główną motywacją jest dbałość o naszą planetę – aby zapewnić, że zostaną zasoby do wykorzystania przez przyszłe pokolenia! Na zakończenie dnia, Bardzo doceniono chęć podzielenia się informacjami zarówno przez rolników, jak i doradców, wyjaśnić, omówić, i być obecnymi podczas tej wizyty krzyżowej. Żałujemy tylko, że nie odwiedziliśmy Aivars’ gospodarstwo rolne, aby zobaczyć techniki siewu bezpośredniego i obsiane pola! Może następnym razem!”
  • CENTRUM SZKOLENIOWE I POKAZOWE LIELOZOLI
    Centrum szkoleniowo-demonstracyjne „Lielozoli” w parafii Slampe zostało założone w listopadzie 2018 ze strategicznym celem stworzenia środowiska dla transferu wiedzy i szkoleń (w tym praktyczne i terenowe) w dziedzinach zrównoważonego rolnictwa, innowacja, i zieloną gospodarkę, a także dla społeczeństwa edukacyjnego na tematy rolnicze, ze szczególnym uwzględnieniem uczniów i studentów. Nieruchomość składa się z 8 hektarów lasu, stuletnie dęby, lipy, a także brzozy. Około 5.5 hektarów nieruchomości zajmują łąki, część stanowi potencjalnie cenne siedlisko. Pozostałe 2.5 hektarów obejmuje część podwórkową zabudowaną, parking, staw, mały park, zaplanowany plac zabaw dla dzieci, oraz sad z pokazami permakultury. Głównym wyzwaniem dla centrum szkoleniowo-demonstracyjnego jest obecnie brak jasnych pomysłów na osiągnięcie opisanych powyżej celów. Poszukujemy pomysłów i podejść, jak stworzyć unikalne produkty, różniące się od oferty na Łotwie w zakresie edukacji naszej docelowej grupy odbiorców – mieszkańcy miast i wsi Łotwy, rodziny z dziećmi, uczniowie placówek przedszkolnych, i starsze grupy. Wszystkich zainteresowanych i dbających o przyszłość i zarządzanie łotewskimi złożami, lasy, i wody.

Kredyty fotograficzne: Thomasa Alföldiego, FiBL